- procurro
- prō-curro, cŭcurri and curri, cursum, 3, v. n., to run forth, rush forwards.I.Lit. (class.), freq. of armies:B.
si Romani ferocius procucurrissent,
Liv. 25, 11:infestis pilis,
Caes. B. C. 3, 93:in proximum tumulum,
id. B. G. 6 39:ad repellendum, et prosequendum hostem,
id. B. C. 2, 8:longius,
to rush farther on, Verg. A. 9, 690:adversos telum contorsit in hostes Procurrens,
id. ib. 12, 267.—Of animals:qui et procurrentem (bovem) retrahat et cunctantem producat,
Col. 6, 2, 9; 7, 3, 26.—Transf.1.Of locality, to run or jut out, to extend, project ( poet. and in post-Aug. prose):2.infelix saxis in procurrentibus haesit,
Verg. A. 5, 204:terra procurrit in aequor,
Ov. F. 4, 419:mons procurrit in occidentem,
Col. 6, 27, 7:procurrens per medium Euxinum promontorium,
Plin. 4, 12, 26, § 86:Clupea procurrit a Punico litore,
Flor. 2, 2, 19; Curt. 5, 4, 5; Plin. Ep. 6, 20, 11.—Of plants, to extend:3.radix in longitudinem procurrens,
Plin. 18, 13, 34, § 130.—Of money, to increase:* II.in ipso procurrentis pecuniae impetu raptus,
Sen. Ep. 101, 4.—Trop., to go on, advance:ut productus studio, ultra facile procurras,
that you may advance beyond it, Auct. Her. 4, 47, 60.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.